Miniatuur kunstschilderes Diane Meyboom is gespecialiseerd in het schilderen van oude Hollandse grootmeesters zoals Rembrandt van Rijn, Jan Vermeer, Van Eyck en van Dijck maar ook andere grootmeesters zoals Leonardo da Vinci, Michelangelo, Caravaggio en vele anderen. Alles wordt door haar met exact dezelfde pigmenten en technieken, zoals de oude grootmeesters het deden, in 1:12 formaat (of kleiner) geschilderd . De olieverf wordt op linnen canvas of houten paneel aangebracht en krijgt een eigen unieke door Diane handgemaakte lijst.
Paul Breesch (° Rijkel, 1943) Dook in de weefkunst op zoek naar een weg om iets met zijn handen te kunnen creëren als tegengewicht voor de intellectuele uitdagingen in zijn job als wiskundige en bedrijfsleider. Het weven van wandtapijten bood hem de gedroomde combinatie van ambacht en kunst: een samenspel van technische vaardigheden en kunstzinnig scheppingswerk. Concreet betekende dit voor hem spelen met motieven en vooral kleuren, zowel bij het kopiëren van fragmenten van oude tapijten als bij het realiseren van eigen ontwerpen. Wat als een hobby begon werd een full-time levensvervulling op latere leeftijd. Hij vervolmaakte zijn vaardigheden in de Ecole Supérieure Polytechnique in Aubusson. Daar kon hij in een atelier een oud weefgetouw op de kop tikken: een basse-lisse van 2,40 m. Daardoor voelde hij zich in zijn werk letterlijk verbonden met een stukje historische activiteit waarin Vlaanderen zo lang toonaangevend was geweest voordat de know how naar Aubusson verhuisde. Vanaf 2001 bouwde hij zijn eigen weefatelier ‘Labyrint’ uit in het Pompstraatje van het Begijnhof van Lier. In die inspirerende omgeving kon hij naar hartenlust werken, workshops geven en tentoonstellingen opzetten. Daar groeide ook de band met vele passanten, met Lierse kunstenaars en kunstminnenden en met de stad Lier zelf. In 2022 kwam Paul in Lier wonen en verhuisde ook zijn atelier naar zijn woning. Daar loopt het verhaal van ‘draden weven’, van ketting en inslag, onverminderd verder.
Willy Roothooft Geboren in 1946, woont en werkt in Heist-op-den-Berg Opleiding ‘publiciteit en grafiek’ gevolgd aan de Academie van Heist-op-den-Berg Tot heden geëxposeerd in een 40-tal individuele tentoonstellingen en een grote hoeveelheid groepstentoonstellingen Ging tot de covid-19 lockdown jaarlijks op stage naar Carrara, Italië Willy creëert abstracte en abstraherende beeldhouwwerken, meestal in witte of zwarte marmer. Zijn werk is esthetisch geïnspireerd en hij beleeft plezier aan de mooie vorm. Hij zoekt rusteloos in elke steen naar de zuivere vorm om elk beeld een identiteit te kunnen geven. Zijn werk is niet star en komt niet dor of statisch over, maar tracht vitaliteit en beweging uit te stralen. Hij wil het broze en kwetsbare vastleggen in deze ruwe materie.
Je ziet het opeens overal: A.I. art, kunst gemaakt met computers. In de nieuwe tentoonstelling ‘The Inner Bloom’ heeft galerij Artisjok in Lier een klepper in zijn vak kunnen strikken; DDKing (Dieter Deconinck). En of hij voor spektakel zal zorgen! Zelf noemt hij zich een surrealistisch A.I. kunstenaar. Hij brengt technologie, emoties en storytelling samen in hypergedetailleerde, surrealistische kunstwerken. Door wat hij in zijn eigen leven meemaakte matcht hij thema’s als liefde, gelijkheid, mentale groei met de balans tussen mens en technologie. DDKing kreeg meermaals internationale erkenningsprijzen.
Mrac Acrylic Art, zo heet het kunstproject van Marc Janssens. Hij schildert dagelijks met acryl en gaat steeds op zoek naar nieuwe manieren om emoties en intuïtie te vertalen in abstracte kunst. Hij mocht al het beste van zijn werken tonen op Time Square in New York en onlangs in Tokio en Dubai.
De derde goedlachse kunstenaar heet KofiArtist en komt uit Ghana. Met hedendaagse portretten en figuratieve werken, legt hij het accent op de culturele dialoog, over familie, gemeenschap en nationalisme. Hij combineert Afrikaanse stoffen met acryl op doek en viert zo zijn Ghanese culturele erfgoed.
Galerij Artisjok in Lier is vanaf 22 november helemaal in de ban van de meest invloedrijke kunstenaar van de popart; Andy Warhol. Van de bekende Campbell’s soepblikken tot de eigenzinnige portretten van beroemdheden als Marilyn Monroe, Elvis Presley of leden van koningshuizen, iedereen heeft wel eens een werk van hem gezien. De allround kunstenaar Warhol durfde tegen de stroom in, de massacultuur te bespelen.
7 Belgische kunstenaars zijn door galerijhouder Peter Everaert gekozen om hun popart geïnspireerde werken te exposeren.
Ludo Knaepkens gebruikt acryl en olieverf om zijn passie voor old-school motorfietsen, vintage racen en pin-ups te tonen, gecombineerd met muziekteksten, titels van songs en vooral veel humor.
Elena Kiannu geeft dan weer een moderne twist aan haar collectie vol levendige schilderijen en wandtapijten.
Reynout Dekimpe is acteur en miniatuurkunstenaar die samen met filmmaker Robbe Maes creëert . Hun filmische foto’s ‘Welcome to Fieldkapelle’ haalde het zelfs tot in het National Taiwan Museum of Fine Arts. Afbrokkelende gevels, roestige auto’s en vervaagde advertenties vertellen het urenlang rijden tijdens familievakanties en het zoeken naar de juiste weg op de kaart.
Celle Van Haverbeke schildert als een zeefdrukker en brengt kleur per kleur aan. Uitgangspunt is steeds een foto waar veel details worden weggewerkt en vervangen door afbeeldingen die alles een impressionistisch trekje geven in popart-look.
Marc Galle stelt de mens en zijn collectief geheugen op figuratieve manier centraal. Met kleine, uitbundige acryl schilderwerken toont Galle de tekortkomingen van de strevende en onvermijdelijk falende mens.
Edith Krekels wil met wat ze zelf noemt ‘funart’ positiviteit, vrolijkheid en lichtheid brengen in een harde realiteit. Ze is haar eigen muze, steeds op zoek naar nieuwe uitdagingen en technieken en put haar inspiratie uit haar eigen kleurrijke leefwereld.
‘Who the f*** is Andy?’ is een niet te missen afspraak tussen Belgische kunstenaars en de King of popart Andy Warhol.
Van 18 oktober t/m 17 november 2024 van donderdag tot zondag, telkens van 14 tot 18 u.
Eric Vans, opgeleid als reclamefotograaf, verkent de relatie tussen schoonheid en een zeer persoonlijke waarheid. De thema’s in zijn werk zijn vaak duister en melancholisch, voortkomend uit een sentimentele confrontatie met zichzelf. Om deze confrontaties te verfijnen, komt de subtiele “pas de deux” tussen licht en materiaalgebruik duidelijk naar voren, zelfs als het de schoonheid verfraait. Zijn fotografische benadering, gekenmerkt door pure lijnen, is geworteld in zijn achtergrond als reclamefotograaf. Eric Vans’ fotografische acties creëren structuren die misschien niet echt aanwezig zijn, terwijl ze tegelijkertijd de realiteit deconstrueren. De actie en het proces vormen hypothesen die hij in zijn foto’s concretiseert.
Sahir Yerunkar (1979), ook bekend als “Klikoog”, werd geboren in India en groeide op in Mumbai, maar verhuisde al op jonge leeftijd naar België. Hoewel hij van opleiding ingenieur is en ook aan de kost komt als bedrijfsarchitect, weerhield dat hem er niet van om een fotografieopleiding te volgen en uiteindelijk in 2016 een professionele studio uit de grond te stampen (“Klikoog”) in de Antwerpse gemeente Nijlen. In 2019 mocht hij zijn eerste publieke tentoonstelling “About HER” organiseren – in die reeks wou Yerunkar naar eigen zeggen het harde, digitale projectielicht contrasteren met de ultieme organische vorm: die van het vrouwelijk lichaam. Sindsdien timmert hij gestaag verder aan de weg met zijn eigen, hoogst originele vorm van naakt- en portretfotografie: dankzij het gebruik van innovatieve projectie- en belichtingstechnieken wil hij met zijn werk steevast aansluiting vinden bij de grenzen- en tijdloze schoonheidsbetrachting van de beeldende kunsten.
De vernissage, die plaatsvindt op 18/10 om 20u, wordt muzikaal opgeluisterd door Rudy Trouvé (Deus).
VIEWPOINT
Mina Bibari en Haviks Nest
Van 18 oktober t/m 17 november 2024 van donderdag tot zondag, telkens van 14 tot 18 u.
Mina Bibari (°1981) heeft bijna haar hele jeugd doorgebracht in een internaat. Daar heeft ze de basisvormen van een gezicht leren tekenen, wat niet zo evident is, gezien haar spasmen. Mina tekende veelal vrouwenfiguren, met o.a. oorbellen en een halsketting. Voor haar waren ze gerelateerd aan haar moeder, die kort na haar geboorte overleden is. Het zijn allemaal tekeningen in zwart-wit, waarin je steeds dezelfde vormen herkent, maar toch elke keer anders. In haar eigen stijl ontdekte ze later het plezier om te werken met kleur, waarbij ook de achtergronden kleur kregen. Dankzij enkele aanpassingen is het nu mogelijk om zelfstandig te werken met kleurstiften en (water)verf. Tekenen en schilderen zijn langzamerhand een creatieve zelfexpressie geworden. In de tentoonstelling VIEWPOINT zijn zowel haar eerste zwart-wittekeningen, als haar huidige kleurrijke werken te bezichtigen.
Haviks Nest
Dark rose In the evening shade Neve soon Sometimes late I miss you already And as I first Dex your face it was pretty so pretty in this Tiny place. I am haunted By structure in the misty freedom fog and I spread out my wings, dolby thing like a dog. But as your beauty appears through the light of the sun… It Will kill all my ego, no revolver nor gun. The misty shade shadow in our morning bed, we could go out for shading the dawn as we met. And stand silent as soldiers in a far distant land where we breed for the futur say do you understand … say do you understand?
De vernissage, die plaatsvindt op 18/10 om 20u, wordt muzikaal opgeluisterd door Rudy Trouvé (Deus).
Marie Cools is een beeldend kunstenaar die opgroeide aan de nete in Grobbendonk, op haar beurt bracht ze ook vijf kinderen groot in de schittering van het water. De troebele reflecties van de bomen, de glinstering van de zon, de oneindige rimpels die verschijnen bij de kleinste aanraking op het water krijgen al van kindsafaan de aandacht van de kunstenares. Dit soort natuurlijke fenomenen en producten zullen een constante vormen doorheen haar artistieke praktijk.
In haar tienerjaren ontdekte ze de dankbaarheid in het recupuren van materiaal en begint ze al vroeg te experimenteren in het samenbrengen van deze materialen. Met oude stoffen en kledij van haar ouders hermaakte ze unieke en vernieuwende outfits. Hier begint de liefde voor het nieuwe leven geven aan afgedankte materialen. Een manier van werken die nog belangrijker wordt na haar opleiding als beeldhouwer. In dit medium geeft ze volledig de aandacht aan de esthetiek van het verloren materiaal. Ook hier gaat ze aan de slag met oude stukken textiel zoals haaksels, kant, wol en garen die verwijzen naar haar moeder en het ouderlijk huis. Deze materialen krijgen een nieuwe bestemming wanneer ze verwerkt worden met verweerd hout, drijfhout dat aanspoelde op het strand of stukken verroest ijzer die ze langs de weg vindt tijdens de wandelingen met haar man. Verschillende gevonden materialen die ze vaak jaren heeft bewaard giet ze in combinatie met was, verf, touw of epoxy tot nieuwe vormen. Het oude wordt herenigd met het nieuwe en neemt door de verbeelding van Cools haast dierlijke vormen aan.
Als een verzamelaar verenigd ze texturen die een brug trachten te slaan tussen het organische en het menselijke, sporen van ons bestaan. Gevat in sculpturen, tekeningen en textiel brengen haar werken een boodschap van harmonie, fragiliteit en vergankelijkheid. De subtiele interventies door het handwerk creëren nieuwe betekenissen en nodigen de toeschouwer uit deze vervolgens te bewerken.
Geboren en getogen Lierenaar die afstudeerde als Laureaat Ruimtelijke Kunst aan de Beeldacademie van Lier in 2023.
Ronald is van opleiding wetenschapper (Master in Chemistry) en behaalde tevens zijn getuigschrift Meubelmaker in avondschool in Lier.
Hij werkte 20 jaar als Communicatie Manager bij Agfa en 10 jaar als Verantwoordelijke van de Concept en Design afdeling van het standenbouwbedrijf Gielissen in Nederland.
In 2020 realiseerde hij in opdracht van “Gezinszorg Lier” een bijzondere metalen constructie langs de rivier de Nete in Lier met benaming MyLight. Het kunstwerk is ondertussen een landmark geworden voor wandelaars, fietsers en toeristen. Daar het tevens een zonnewijzer is, wordt het ook als wetenschappelijk object gebruikt tijdens rondleidingen van het Lierse Zimmertorencomité.
Onderstaande link op YouTube geeft een overzicht van de installatie van het kunstwerk.
De kunstenaar stelde reeds tentoon tijdens Zomerspoor in Herentals in 2023, Laureatententoonstelling Vleeshuis Lier in 2023 en Kunst en Beleving in Boechout in 2024.
Hij maakt vooral 3D installaties in hout. Hij verzamelt eerst afvalhout bij houtverwerkende bedrijven en containerparken om er dan in een stoomoven gebogen vormen mee te maken. Deze assembleert hij dan verder (bouten, lijm, staalkabel) tot abstracte en semi-figuratieve werken die dikwijls opgehangen worden en kunnen roteren. De combinatie met licht geeft dan een boeiend lijnenspel van schaduwen.
Het aspect recyclage/ecologie is dan ook een bijzonder thema bij het tot stand komen van zijn werken.
Daar hij tracht afval van tropisch hout te gebruiken, kunnen vele werken ook in openlucht opgesteld worden.
Door het grote formaat en de noodzaak voor plafondbevestiging zijn de mogelijke permanente locaties voor de werken beperkend voor privéwoningen. Daarom biedt de kunstenaar de mogelijkheid aan potentiële geïnteresseerden om werken op maat te maken voor specifieke locaties.
van 19 juli t/m 25 augustus 2024 van donderdag tot zondag, telkens van 14 tot 18 u.
In Betekom staat een indrukwekkend monument van hem, ‘Stilte’ (2006). Twee aangeslagen zittende mijnwerkers vertolken het verstilde verdriet om 33 Vlaamse kompels uit het Hageland (van in totaal 262 slachtoffers) die omkwamen bij de mijnramp in Marcinelle in 1956. In opdracht gemaakt, en dus uit handen gegeven. Maar eigenlijk doet Roger De Haes niet graag afstand van zijn werk, omdat het hem stuk voor stuk zo na aan het hart ligt. Ook daardoor is pas deze tentoonstelling in Galerij Artisjok zijn eerste grote eigen tentoonstelling, uitgerekend op zijn tachtigste.
Hij begon als tekenaar en schilder, vaak van modellen. De schetsen en studies ervan werkte hij om tot aangeklede interpretaties, ingekleurd met acrylverf. Maar het bekendst is hij als beeldhouwer. Zijn voorliefde gaat daarin uit naar paarden en ruiters, in het bijzonder Brabantse trekpaarden, omdat de bouw en de vorm van paarden hem zo aanspreken, zegt hij. Monumentale werken zijn het, in kunsthars, maar oorspronkelijk wel vormgegeven in klei. Opvallend daarbij is de kracht en de zwaarte die ze uitstralen, de ‘zwaartekracht’ in de volle betekenis van dat woord – letterlijk en figuurlijk. De beelden komen massief over, deels doordat ze bruut uitgewerkt zijn, op zo’n manier dat het materiaal waaruit ze gewonnen zijn, ruw bewerkte klei, nog een groot aandeel heeft in de uitstraling van het werk. Daaruit blijkt ten overvloede ook hoezeer de noeste bewerker zich verbonden voelt met dit materiaal. Maar evenzeer zit in die opvallende expressiviteit een minder opvallende intimistische, emotionele zwaarte verwerkt, die het doet lijken alsof de kunstenaar slechts in tweede instantie iets blootgeeft van wat hij aan persoonlijks in zijn werk tot uiting wil brengen. Zo typeert een samengaan van afgeschermde, bedekte bewogenheid en extroverte uitingsdrang dit zeer aansprekende werk van Roger De Haes, een verstrengeling van intimiteit en intensiteit.
Van 19 juli t/m 25 augustus 2024 van donderdag tot zondag, telkens van 14 tot 18 u.
Ten noorden van Antwerpen delen kunstenaars Niko Raes en Dirk Victor Caluwaerts naast een gemeenschappelijk atelier ook een gemeenschappelijke artistieke drive. “Vergankelijkheid en nieuw begin” liggen voor beide kunstenaars in elkaars verlengde. De titel van deze expo -Ashes to ashes – refereert naar constructie en deconstructie in hun werk.
Het nieuwe werk van kunstenaar/performer/onderzoeker Niko Raes is een zoektocht naar de representatie en het esthetische potentie van de elementen ‘ashes’ en ‘vergankelijkheid’ binnen de aanwezigheid van beeldende kunsten. Hiervoor haalde hij inspiratie uit ‘Les fleur du mal’ van Baudelaire. Deze representatie wordt in dialoog vanuit de esthetische, ethische en transformatieve onderzoekselementen benaderd. Zo ontwikkelen zich een nieuwe artistieke beeldtaal, vocabularium en expressie van de kennis van proces, methode en ervaring.
Point 0 en 0,000815HZ
In tijden waarin de natuur lijdt, ligt ook de mensheid onder vuur. De innerlijke landschappen en zeegezichten van Dirk Victor zijn schilderijen van POINT ZERO. Ze zijn een spiegel van de ziel in moeilijke tijden en vertegenwoordigen ook hoop. 0,000815hz is de grondtoon van de aarde waarmee de kunstenaar tracht te resoneren.
De ultieme droom is dat vanuit de zelf gecreëerde ‘ashes’ een nieuwe samenleving zal ontstaan. . Caluwaerts verwijst in zijn werk ook naar de poëzie van Charles Bukowsky en naar de geest van Nina Simone. REFLECT THE TIMES’ en ‘THERE IS A LIGHT.
De Limburgse kunstenaar Raf Roefflaer maakt als alter ego ‘Captain Bebop’ imaginaire reizen door tijd en ruimte. Op jonge leeftijd kreeg hij de kans om de Zimmertoren te bezoeken, een ontmoeting die een grote indruk op hem heeft achtergelaten. Een technisch wonder, een heel knap verhaal en een enorm sterk beeld.
Voor deze tweede samenwerking met galerij Artisjok verdiept hij zich verder in het thema ‘tijd’ en stelt hij voor deze expositie een overzicht van de laatste 15 jaar samen.
Speciaal voor Lier werd er een verzameling van uiteenlopende beelden, lino’s en drukken geselecteerd aangevuld met een aantal opvallende installaties. Zo is er ‘Airwolf’, een aangepaste helikopter bestuurd door een team robotten. Via een gemotoriseerde panoramische voorstelling neemt hij de toeschouwer dan weer mee tijdens één van zijn ruimtereizen. Het speelse en verhalende aspect is nooit ver weg.
‘‘Voor mij zijn de dingen gewoon zoals ze zijn. Er is een leidraad, maar eigenlijk moet de kijker de losse eindjes zelf aan elkaar zien te knopen . Ik breng verschillende zeer herkenbare elementen samen tot een coherent geheel en tast voortdurend de grens af tussen vorm en beeld, soms herkenbaar, dan weer vervreemdend’ glimlacht de kunstenaar.
Wie goed kijkt en zich laat verrassen door de werken merkt op dat er altijd wel ergens een verwijzing is naar tijd en de beleving van tijd. Het ene moment word je geconfronteerd met de kindertijd, dan weer word je terug gekatapulteerd naar de wereld van de Spartanen, even verder sta je oog in oog met een intergalactische invasie in een al dan niet nabije toekomst. Lier krijgt ook de primeur met het nieuwe tijd gerelateerde werk Zodiac. Een eigenzinnige interpretatie van de Chinese dierenriem.
“Tijd heeft me altijd al geïnteresseerd en het is nu een hele eer om te mogen exposeren in Lier, waar tenslotte de Zimmertoren staat en waar Louis Zimmer er in slaagde om van zijn dromen echt iets wonderbaarlijks te maken’ besluit Raf Roefflaer.
Over Captain Bebop Via Captain Bebop deelt Raf Roefflaer (Sint-Truiden,1980) al meer dan vijftien jaar een stukje van zijn gedachtenwereld met zijn omgeving. Alles wat hij maakt, bouwt hij op vanuit beelden en herinneringen uit zijn eigen leefwereld. Hij wil de mensen meeslepen in zijn eigen imaginaire wereld om zo doormiddel van beeld tot dialoog te komen.
