De Limburgse kunstenaar Raf Roefflaer maakt als alter ego ‘Captain Bebop’ imaginaire reizen door tijd en ruimte. Op jonge leeftijd kreeg hij de kans om de Zimmertoren te bezoeken, een ontmoeting die een grote indruk op hem heeft achtergelaten. Een technisch wonder, een heel knap verhaal en een enorm sterk beeld.
Voor deze tweede samenwerking met galerij Artisjok verdiept hij zich verder in het thema ‘tijd’ en stelt hij voor deze expositie een overzicht van de laatste 15 jaar samen.
Speciaal voor Lier werd er een verzameling van uiteenlopende beelden, lino’s en drukken geselecteerd aangevuld met een aantal opvallende installaties. Zo is er ‘Airwolf’, een aangepaste helikopter bestuurd door een team robotten. Via een gemotoriseerde panoramische voorstelling neemt hij de toeschouwer dan weer mee tijdens één van zijn ruimtereizen. Het speelse en verhalende aspect is nooit ver weg.
‘‘Voor mij zijn de dingen gewoon zoals ze zijn. Er is een leidraad, maar eigenlijk moet de kijker de losse eindjes zelf aan elkaar zien te knopen . Ik breng verschillende zeer herkenbare elementen samen tot een coherent geheel en tast voortdurend de grens af tussen vorm en beeld, soms herkenbaar, dan weer vervreemdend’ glimlacht de kunstenaar.
Wie goed kijkt en zich laat verrassen door de werken merkt op dat er altijd wel ergens een verwijzing is naar tijd en de beleving van tijd. Het ene moment word je geconfronteerd met de kindertijd, dan weer word je terug gekatapulteerd naar de wereld van de Spartanen, even verder sta je oog in oog met een intergalactische invasie in een al dan niet nabije toekomst. Lier krijgt ook de primeur met het nieuwe tijd gerelateerde werk Zodiac. Een eigenzinnige interpretatie van de Chinese dierenriem.
“Tijd heeft me altijd al geïnteresseerd en het is nu een hele eer om te mogen exposeren in Lier, waar tenslotte de Zimmertoren staat en waar Louis Zimmer er in slaagde om van zijn dromen echt iets wonderbaarlijks te maken’ besluit Raf Roefflaer.
Over Captain Bebop Via Captain Bebop deelt Raf Roefflaer (Sint-Truiden,1980) al meer dan vijftien jaar een stukje van zijn gedachtenwereld met zijn omgeving. Alles wat hij maakt, bouwt hij op vanuit beelden en herinneringen uit zijn eigen leefwereld. Hij wil de mensen meeslepen in zijn eigen imaginaire wereld om zo doormiddel van beeld tot dialoog te komen.
Saskia Dekkers, Pierre François en Ingeborg Loyens, drie kunstenaars uit verschillende disciplines, verenigen zich onder de noemer “Artistic Alchemy”, waarbij ze streven naar een synergie die de individuele bijdragen overstijgt. Deze samenwerking biedt een creatieve fusie aan waarbij de expressieve kracht van schilderkunst, de tactiele kwaliteit van keramiek en de warmte van handgemaakte tapijten samenkomen in één harmonieus geheel. Elk stuk in de collectie belichaamt niet alleen de unieke stijl en vakmanschap van de kunstenaars, maar biedt ook een verfrissend samenspel van texturen, kleuren en vormen.
In 2018 begon ze met het handmatig vervaardigen van wand- en vloertapijten uit schapenvachten. Hierbij combineert ze kleuren en texturen, resulterend in unieke collageachtige creaties. Ze gaat heel organisch te werk. Haar leidraad zijn de verschillende soorten vellen (IJslands, Groenlands, Mongools schaap…) die ze met de hand versnijdt en combineert tot één samenwerkend geheel. Elk stuk is uniek. Als creatieve duizendpoot combineert ze dit met het upcyclen van sweaters, het ontwerpen van speelse handtassen, accessoires en ludieke kussens.
De creaties die tijdens deze tentoonstelling te zien zijn, zijn niet alleen te koop, maar dienen ook als inspiratiebron. Ze illustreren de diversiteit van haar werk en tonen de mogelijkheden op het gebied van kleur, textuur en ontwerp. Elk tapijt biedt een glimp van de mogelijkheden. Saskia moedigt bezoekers aan om zich te laten inspireren en om samen de mogelijkheden te verkennen om een persoonlijk tapijt te creëren dat perfect past bij hun leefruimte.
Pierre François is de artiestennaam van Peter Verhestraeten (°1969). Hij startte pas in 2017 met schilderen, met een minimum aan opleiding. Zijn werken zijn poppy in stijl met vintage invloeden, een knipoog naar zijn carrière als vintage design handelaar. In 2020 werd hij finalist bij Belgicart, een Bozar tentoonstelling van aanstormend onbekend talent. Daarop volgden “ Kijk” en “ReuzeKlein”, twee succesvolle solotentoonstellingen bij Artpalatos in Herentals.
Keramiste Ingeborg Loyens presenteert haar nieuwste werk tijdens deze expositie. Zij is eveneens een veelzijdige kunstenares die haar creatieve passie heeft ontwikkeld via diverse opleidingen, waaronder grafische vormgeving, schilderkunst, fotografie en keramiek.
In deze laatste discipline heeft ze onder begeleiding van haar mentor, de internationaal erkende keramiste Marieke Pauwels (Hoofd Keramiek aan School of Arts Hasselt), haar talent ontwikkeld aan de Academie van Hove.
Pas op haar zesendertigste begon Jeannine De Raeymaecker aan haar masteropleiding in textiel, mode en kostuumontwerp in Gent en vervolgens aan een succesrijke carrière als textielkunstenares. Aan de Academie Mechelen richtte ze de afdeling Textielkunsten op en ze was er jarenlang lerares. Weven, spinnen en batikken hebben voor haar geen geheimen meer, maar na een workshop over papier ging ze ook zelf papier scheppen en dit nieuwe materiaal integreren in haar werk. Voor de aanmaak ervan gebruikt ze recyclagemateriaal, van broodzakken tot Japanse vezels, en daardoor krijgt het een vezelachtige structuur, te vergelijken met textiel. Geleidelijk aan ging haar zelf handgeschept papier meer en meer de hoofdrol spelen in haar creaties. Ze scheurt, verweeft en stikt, en brengt zo papier en textiel bijeen (‘confluence’ betekent vereniging, samenvloeiing) in een combinatie van wisselende texturen en reliëfs, in de rustige, aardse kleuren die ze verkiest, een combinatie die uniek in de textielkunst mag worden genoemd. Inspiratie doet ze op in het dagelijkse leven of in de tuin, maar ook allerlei gebeurtenissen of reizen waarop ze in contact komt met andere kunstenaars zetten haar op weg naar nieuwe creaties. In haar licht en luchtig overkomende composities en installaties slaagt ze er wonderwel in om orde in wanorde te scheppen, en eenheid in verscheidenheid. Het is niet haar bedoeling iets herkenbaars af te beelden, ze is er vooral op gericht werk tot stand te brengen dat pure schoonheid wil overbrengen en dat zo voor zichzelf spreekt. Ter gelegenheid van deze tentoonstelling verschijnt er ook een boek met een overzicht van het werk van Jeannine De Raeymaecker, uitgegeven door Galerij Artisjok.
Zoals het beroemde personage Alice uit Alice’s Adventures in Wonderland (1865) van Lewis Carroll is Kristine Nauwelaerts nieuwsgierig naar nieuwe ervaringen, naar nieuwe werelden om te ontdekken, in wat ook een zoektocht naar de eigen identiteit is. ‘Ik ben niet gek, maar mijn realiteit is gewoon anders dan de jouwe,’ zegt Alice in het boek. Die andere realiteit brengt de kunstenares tot leven in deze bijzondere tentoonstelling van schilderijen en porselein. Nieuw daarin is dat ze, in het spoor van een opleiding in de textielkunsten, vezels en andere texturen is gaan verwerken in haar keramiek, waardoor die helemaal anders aanvoelt dan verwacht. Maar ook dat ze herkenbare dingen uit de wereld waarmee iedereen vertrouwd is, is gaan transformeren tot nieuwe vormen in een wereld die is ingenomen door de fantasie. Details heeft ze uitvergroot of verkleind, zodat de voorwerpen niet meer nuttig zijn, zoals men mag verwachten, maar alleen nog voor zichzelf staan en zo hun eigenheid uitmaken. Een theepot, suikerpot en melkpot worden op en in elkaar gestapeld tot een assemblage die alleen in ‘Wonderland’ zijn volle bestaansrecht kan laten gelden. Om die transformatie van alledaagse dingen naar een aparte wereld op zich, door een vrije, bevrijdende, vrolijke en meeslepende fantasie, is het Kristine Nauwelaerts te doen. ‘Imagination is the only weapon in the war against reality,’ zegt Alice nog, strijdvaardig in haar overtuiging. Als wapen in de strijd tegen het vele ontluisterende en negatieve dat ons vandaag omringt brengt de tentoonstelling ‘Wonderland’ een feest van kleur, verbeelding en creativiteit in stelling.
2 maart tot 14 april 2024 do, vrij, zat, zo van 14u tot 18u
Om zijn artistieke droom waar te maken emigreerde de kunstenaar op 20-jarige leeftijd naar Antwerpen. Hij studeerde er aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, waar hij na het etsen zijn liefde voor het schilderen ontdekte.
In de loop van zijn 39-jarige carrière heeft hij zich verschillende technieken meester gemaakt, van etsen en zwart-wit tekeningen tot olieverf op houten panelen en papier. Inspiratie voor zijn levendige verbeelding doet hij op via zijn voorliefde voor een weelderige flora en fauna, die wijst op een diepe band met de natuur. Stimulansen om te schilderen en zich te blijven ontwikkelen vindt hij in zijn geluk in de liefde en in zijn uitgebreide lectuur (Nietzsche, Boeddhisme, geschiedenis, religie, filosofie). Kunst is meer dan een passie voor hem; het is zijn levensadem.
Zijn stijl is in zijn ontwikkeling beïnvloed door de roerige jaren 60 en 70 en zijn persoonlijke verwerking van het leven na de Tweede Wereldoorlog. Zijn hele bestaan wijdt hij aan het creëren van kleurrijke en fantasierijke composities. Zijn vele wonderlijke taferelen geven hun geheimen echter niet meteen prijs – ze intrigeren de toeschouwer.
Deze tentoonstelling dompelt de toeschouwer onder in het artistieke universum van een uitzonderlijke schilder.
Galerij Artisjok brengt eerbetoon aan overleden Lierenaar Koen Verhaegen
In samenwerking met ChromaLuxe® (UW Solutions), Fotolab COLORFIELDS – Fine Art Printing en de nabestaanden van Koen, stelt galerij Artisjok een aantal foto’s van Koen Verhaegen tentoon.
Koen Verhaegen was een geboren en getogen Lierenaar en een gekend figuur in ruime kringen in de stad. Hij was fotograaf van opleiding, beroepshalve richtte hij zich op de meer technische kant van drukwerk. Maar zijn camera verliet hem zelden en na zijn overlijden liet hij een schat van ongeveer 30.000 foto’s na.
Als eerbetoon aan zijn stads- en generatiegenoot stelt Peter Everaert van Galerij Artisjok een aantal werken tentoon.
Wanneer: zaterdag 17 en zondag 18 februari, telkens van 14u tot 18u
Le mort saisit le vif, zegt men in het Frans. Letterlijk vertaald: de dode geeft de levende een hand. Een andere manier om te zeggen dat wie er niet meer is, een erfenis nalaat aan de nabestaanden. Een erfenis die zichtbaar of onzichtbaar kan zijn. Bij Koen denken we aan zijn onvoorwaardelijkheid, zijn grenzeloze liefde en energie voor de mogelijkheden die het leven hem bood. Zijn liefde voor techniek, voor authenticiteit, zijn levenkracht, scherpe geest en gevatte commentaren, zijn gulheid en bravoure.
En zijn zichtbare erfenis, de tuin die barst van leven, het gerenoveerde huis, de tientallen modelbouw artefacten, en niet te vergeten: de schat aan foto’s.
Met zijn duizenden beelden toonde hij de liefde voor het licht. Gevangen in het juiste kader, door de juiste lens, op het juiste moment. Ellenlang wachten op dat moment, loont. Hij toont ons hoe het licht met het donker speelt, er doorheen priemt, ermee vecht of danst. Hij hechtte belang aan compositie, aan afdrukken op het juiste moment en aan scherpte-diepte. Aan het oplichten van een alledaagse werkelijkheid, kortom. Een erfenis van schoonheid en technisch inzicht, in de vorm van meer dan 30.000 foto’s.
De laatste tien jaar van zijn leven lichtte Koen zelf nog meer dan voorheen op wanneer hij met een fototoestel op stap was: hij had zich twee Leica’s aangeschaft. Een Leica M 9 en een Leica D-lux 6. Altijd speurend naar nog een extra lens, altijd klaar om er nog meer over te leren, te lezen, ermee aan de slag te gaan. Zijn wereld werd zijn speelterrein.
Hij nam zijn foto’s in RAW, en bewerkte ze soms achteraf in Lightroom. Waar techniek, creatie en esthetiek samenkomen, voelde hij zijn energie stromen.
Wij zijn nu de beheerders van Koens foto’s. Wat hij niet deed, doen wij wel: we willen die erfenis aan schoonheid & vaardigheid delen.
Bio Koen Verhaegen ° 9-6-1963 – + 4-6-2022
Koen werd geboren in Lier, als oudste van drie kinderen. Hij doorliep zijn middelbare studies in Lier en Mechelen, en voltooide een graduaat fotografie aan het Narafi Instituut in Brussel.
Later volgde hij nog een cursus studiofotografie bij studio Depreeuw in Deurne.
In Lier was Koen een gekend figuur. Hij was een duivel-doet-al die je overal tegenkwam. Zo was hij scoutsleider, stond mee achter den toog van Café Het Kruiske, maakte deel uit van DJ Sioux (checken!), was gekend als surfer en zeiler of hing in de nok van het Sportpaleis met Phillipo Showlights.
In 1989 ging hij aan de slag bij Authentic Digital Photolab in Brussel waar hij verantwoordelijk was voor de digitale transformatie, groot formaat afdrukken en kwaliteit.
Van 2001 – 2020 werkte hij voor het in Lier gekende Monti, dat later overgenomen werd door Joos in Turnhout. Hij scherpte zijn IT-vaardigheden en colourmanagement aan en bekwaamde zich in het implementeren van online diensten.
In 2020 maakte hij de overstap naar UW Solutions waar hij als Quality & Technical Servant Assistant werkte.
Koen trouwde in 1993 met Catherine Goemans, ook geen onbekende in Lier. Zij kregen samen twee kinderen, Amber en Linus, en het gezin settelde zich in de Franse villa van Koens grootmoeder op de Antwerpsesteenweg. Menig Lierenaar zal zich de hartelijke, welkome sfeer daar herinneren. In 2007 verhuisde het gezin naar Borgerhout, maar in datzelfde jaar sloeg het noodlot toe en overleed Catherine ten gevolge van een ongeluk.
Anderhalf jaar later leerde Koen een nieuwe liefde kennen, in 2011 trouwde hij met Kristel Bruynseels die samen met haar zoon Mauro het gezin vervoegde. Samen creëerden zij voor het nieuw samengestelde gezin een warme thuis in Melkouwen, Berlaar.
Koen overleed op 4 juni 2022, ten gevolge van kanker. Hij werd 58 jaar.
Koen bleef zijn hele leven een interesse behouden in fotografie en de meer technische kant: bewerking, colour management, druktechnieken, grafisch ontwerp, enzovoort.
Zijn camera verliet hem zelden, hij fotografeerde zijn dagelijkse leven en uitstappen, àls er voldoende licht was. ‘Je kan niet uit een foto halen wat er niet in zit’, was zijn credo.
In 2009 schafte hij zich een Leica aan en toen begon het feest pas echt.
Koen nam zijn tijd om een foto te nemen en bewerkte die vaak nadien nog in Lightroom.
Hij liet een schat aan materiaal na, waarvan we een fractie tentoonstellen.
UW Solutions
UW Solutions levert wereldwijd baanbrekende oplossingen in de vorm van ultramoderne, geavanceerde, hoogwaardige en milieuvriendelijke coatings voor tal van toepassingen. Ongeacht de industrie of het type substraat, UW Solutions staat klaar om op maat commerciële en industriële coatings te ontwikkelen.
Zo zijn de High Definition bedrukbare producten van ChromaLuxe® en Unisub® voorzien van een specifieke coating voor Dye-Sublimatie. Deze worden gebruikt als hoogwaardige fotografische producten met een ongeziene beeldhelderheid en een extreme
duurzaamheid, en zijn zeer gegeerd in de fotografie-, kunst-, geschenk- en interieurindustrie. Met ons merk ResinDek®, vinden de coatings ook hun toepassing binnen het segment van industriële vloeren.
UW Solutions heeft een vestiging te Boom in België , en is sinds 2011 verantwoordelijk voor de EMEA-regio. Een klein team engageert er zich dagdagelijks om topkwaliteit af te leveren en klanten bij te staan met professioneel advies.
Dit fotolab is al meer dan veertig jaar gespecialiseerd in fine art printing. Van HD-scans tot afdrukken op fotopapier, Fine-Art CansonInfinity®-papier, HD aluminium ChromaLuxe®, en niet te vergeten collages, bescherming en frames. In kleur of zwart-wit. In kleine of grote formaten.
Het lab beschikt over gespecialiseerde medewerkers en hoogtechnologisch materiaal.
COLORFIELDS – Fine Art Printing
Avenue Franklin, 4 bus 19
1300 Waver
Tel : 010/45.97.77
info@colorfields.be https://www.colorfields.be/
Galerij/UItgeverij Artisjok
Galerij Artisjok zet sinds 2018 Lier als Kunststad aan de Nete op de kaart. Galerist Peter Everaert begon bescheiden met enkele initiatieven in verschillende panden, maar al snel stelde hij tentoon en organiseerde events op verschillende locaties in en buiten het stadscentrum.
Meer recent kon de galerij haar intrek nemen in de gebouwen van Rerum Novarum en wat verderop in twee panden aan de Antwerpsestraat. De gebouwen van Rerum Novarum werden omgebouwd tot een cultuurcentrum, met ateliers voor kunstenaars, een tentoonstellingsruimte en een lokaal voor lezingen en andere gelegenheden. Ook de twee ruimtes aan de nummers 62 en 64 bieden qua ligging en inrichting ideale omstandigheden voor een gevarieerd aanbod aan artistiek werk en een ruim bezoekersaantal. Vandaag neemt galerij Artisjok onmiskenbaar een vaste plaats in het Lierse cultuuraanbod in.
In de drukte van het stadscentrum is het Peters doel om kunst toegankelijk te maken voor iedereen. Kunst verbindt, kunst communiceert.
Je kan de galerij / uitgeverij contacteren via peter@galerijartisjok.be of 0496 51 10 64 www.galerijartisjok.be
Stand still, my love, and breathe, breathe into the chaos of this world. You are only witnessing the passing of form. What you are cannot pass, will not die, shall not be ended when everything ends. This is only a play of noise and shadow, light and silence, and you, forever, rooted, at its core, so still, never witnessed, yet witnessing through child-like eyes, invisible. Storms will always break.
‘Tijd’, een fenomeen dat erg uiteenlopende vormen, interpretaties en denkbeelden met zich meebrengt, is het centrale thema van de expo We Are Nowhere And It’s Now. De wens om de tijd te vertragen, de subjectieve tijdsbeleving versus de onverbiddellijke kloktijd, het optrekken van de sluitertijd en de invloed van tijd op verschillende acties zijn slechts enkele onderliggende concepten die via de geëxposeerde werken tot uitdrukking komen.
Ann Eysermans, Esther van Waalwijk en Rein Vanvinckenroye hebben gedurende twee jaren ‘de tijd genomen’ om hun beelden met betrekking tot het tijdsbegrip op elkaar af te stemmen. Rein presenteert een serie olieverfschilderijen over zijn reis naar het denkbeeldige land Vinistan en reeksen ‘dagwerkjes’ in de vorm van tekeningen en aquarellen. Ann toont een aantal bijzondere reeksen van conceptuele werken waarin de tijd opzettelijk wordt vertraagd en waarin onzichtbare superposities van tijdlagen naar de oppervlakte worden gebracht. Esther maakt installaties, fotografische etsen en foto’s gemaakt met een camera uit 1890. Drie visuele tijdswerelden of ‘eigentijden’ komen samen op een bepaald ogenblik in de ruimtetijd. Samenvattender kan het haast niet aangekondigd worden. Hoe deze verschillende tijdsrelaties naast, over en mét elkaar interageren, kan worden overgelaten aan de toeschouwer, die op een (wel)bepaald moment de tijdswerken aanschouwt. Neem uw tijd, vergeet de zogezegde voortgang, een tikkende klok.
Rein Vanvinckenroye maakt momenteel een reeks figuratieve schilderijen van verschillende plaatsen die uit onze wereld zouden kunnen komen, maar niets is minder waar: de schilderijen verbeelden een reis naar Vinistan. Meer nog, ze tonen de weg naar Vinistan met voornamelijk een focus op de momenten dat er uitgerust moet worden.
Het zijn gebeurtenissen die vroeg in de ochtend of later op de avond plaatsvinden. Ze tonen plaatsen waar iemand (als gast) overnachtte of passeerde tijdens de reis.
De schilderijen tonen niet de aankomst op Vinistan maar de weg ernaartoe.
Verder presenteert Rein ‘dagwerkjes’, een reeks tekeningen/aquarellen die hij elke dag gedurende een periode van vier jaar maakte. 365 werkjes werden geselecteerd en ondergebracht in mappen. De selectie representeert de maand Monad, een maand die in onze tijdsindeling niet bestaat maar wel in Vinistan. Ook beelden die in Vinistan werden gemaakt, zijn terug te vinden in een map.
De rode lijn die je ontwaart in sommige schilderijen duidt het moment aan waarop er in het schilderij de focus werd gelegd. Deze lijn is een tijdsaanduiding, een voorstelling van de tijd. De richting van de tijd is relatief en is slechts een conventie. Tijd verspreidt zich immers in alle richtingen.
Naast deze tweedimensionale werken toont Rein ook zijn muziekdoosjes, ‘mementoboxen’ genaamd. Naast een 50-tal prototypes zijn er twee doosjes die composities van Ann en Esther bevatten.
Esther van Waalwijck toont in deze expo drie verschillende soorten werk.
17 seconds fotografie
Sinds 2011 maakt Esther foto’s met een technische veldcamera uit 1890. De sluitertijd voor deze foto’s bedraagt ongeveer 17 seconden. Het fotografisch moment wordt dusdanig uitgerekt, waardoor een donkere verstilling ontstaat. Esthers modellen moeten tijdens deze 17 seconden bewegingloos poseren. Het werken met deze specifieke techniek vergt dus een enorme inspanning van zowel het model als de fotograaf. Ieder negatief wordt in de donkere kamer handmatig ontwikkeld, waarna het vervolgens digitaal wordt omgezet in een positief. Dit proces is het tegenovergestelde van een ‘snapshot’.
Esther onderzoekt de mogelijkheden om beweging en verstilling te combineren tijdens deze uitgerekte tijdsspanne, waardoor de resultaten deels onvoorspelbaar en ongrijpbaar worden.
Spinning Wheel (installatie en boek)
De windmolentjes die je hier en daar in een weide op afgelegen plekken in Nederland vindt, zijn vrijwel onopgemerkt. De molentjes helpen door middel van een kleine pompinstallatie het waterniveau in de weide op peil te houden. Ieder molentje trekt als het ware zijn eigen plan. Sommige draaien hard, sommige zacht, anderen tegen de klok in, of er staat eentje stil. Het molentje als visueel object is een soort klok die zelf beslist wat het met de tijd doet. Spinning Wheel is zowel een ode aan het ontsnappen aan de kloktijd als aan het verdwalen in een landschap.
Esther ging een samenwerking aan met dichter Arnoud Rigter met als wens de molentjes in taal en beeld op een poëtische en ongrijpbare manier vast te leggen.
De foto’s en de tekst zijn geprint op kalkpapier. Kalkpapier is enigszins doorzichtig en laat de landschappen en de tekst in elkaar overvloeien.
Het boek Spinning Wheel is een exclusief – genummerd en gesigneerd – boek, in een oplage van 100 exemplaren. Het omslag van het boek is gemaakt uit aluminium; het materiaal waaruit de meeste molentjes vervaardigd zijn.
Landschapsfotografie Landscape and Silence / fotografische etsen
Esther is gefascineerd door ’tussenin’ gebieden. Bijvoorbeeld het moment of het gebied tussen dag en nacht, land en zee, eb en vloed, leven en dood. Dit thema komt in een deel van haar installatiewerk maar ook in haar fotografie terug. Ook in deze tussenin gebieden lijkt de subjectieve tijdservaring af te wijken van de kloktijd.
Qua techniek is het maken van fotografische etsen gecompliceerd. Hierbij worden verschillende kleuren etsplaten laag over laag gedrukt op etspapier, met een traditionele etspers. Deze techniek genereert de uitstraling en gevoeligheid van een aquarel. De traagheid en intensiteit van dit proces staat ook weer lijnrecht tegenover de snelle en vaak vluchtige fotografie van vandaag.
Ann Eysermans is componist, performer en conceptueel kunstenaar. In haar visueel werk komt steeds een onderliggend idee, onmiddellijk of indirect, tot uitdrukking.
In de werken die Ann tijdens deze expo toont, komen zowel het opzettelijk vertragen van de tijd als gelaagde tijdslagen naar voren. De werken die de titel Pitruspluis dragen, werden gecreëerd met het witte sponsachtig merg dat zorgvuldig uit de Pitrusplant werd gehaald. Deze bezigheid nam uren, zelfs dagen in beslag. Met dit werk wil ze onderzoeken of een kunstwerk ‘meer waard’ wordt als er immens veel tijd in geïnvesteerd wordt.
In haar Scratch paintings, een serie ‘krasschilderijen’, geheel analoog aan krasbiljetten, liggen onder de zichtbare kraslagen verhalen te wachten om eventueel ontdekt te worden. Het actieve proces van wegkrassen is zowel destructief als onthullend; wat eens verborgen was, komt aan het licht, maar wel ten koste van wat eerst zichtbaar was. Een gelijkaardig concept komt tot uitdrukking in Secrets, een reeks objecten die telkens een geheim in zich dragen. De drang om het object te deconstrueren – het geheim openbaren – is steeds aanwezig.
Ook in Laatste lagen blauw liggen stukjes verleden in de vorm van verflagen op elkaar. Enkel de bovenste laag, een random mengsel van verschillende soorten blauw, is zichtbaar. De spanning tussen randomness en strikte bepaaldheid ligt eveneens besloten in Willekeur, een reeks waarin dobbelstenen deel uitmaken van een (welbepaalde) configuratie. De dobbelstenen bevinden zich zowel in een vierkant kader aan de muur als in glazen bokalen.
Biljet eerste klas van Kessel naar Lier voor een hond of kat aan de leiband bestaat uit 7 ingekaderde treinbiljetten voor, jawel, een hond of kat aan de leiband voor een enkele reis eerste klas van Kessel naar Lier, op 7 welgekozen data tussen 10 november en 24 december 2023. Deze treinreis die, als er geen vertragingen plaatsvinden, 4 minuten bedraagt, verbeeldt een stukje tijd waarin waardering, empathie en begrip voor een viervoetige metgezel bevraagd wordt.
De werken met de gelijknamige titel We Are Nowhere And It’s Now, gecreëerd met kleurpotloden waarin quasi alle mogelijke grijswaarden tussen zwart en wit aan bod komen, representeren de beleving van het nergens-zijn. In de eerste reeks lijkt een hondachtige te wachten in een treinstation dat geen echte bestemming is. De tweede reeks verbeeldt naamloze gebouwen uit een bepaalde tijd, waarin niemand aanwezig lijkt te zijn. De toeschouwer komt terecht in een wereld waar we nergens zijn, maar wel nu, op dit moment (wat dat precies moge betekenen laten we in het midden).
FRAGS & FLARDEN is het resultaat van een bijzonder project.
Twee groepen kunstenaars geven een eigen invulling aan eenzelfde werkwijze, namelijk het uitwisselen van frags (fragmenten).
Aan de ene kant vinden we de leden van GLOBAL ART PROJECT (kortweg GAP),een internationaal collectief dat in 2013 werd opgericht door de kunstenaars Carl Heyward uit de VS, Akiko Suzuki uit Japan, Chaewon Oh uit Korea, Lorna Crane uit New South Wales en Vered Gerstzenkorn uit Israël. Nadat ze elkaar online hadden ontmoet, begonnen ze per post frags uit te wisselen en raakten gefascineerd door de nieuwe werken die hiermee gecreeërd werden, alsook door de mogelijkheid om in volle vrijheid van expressie, over taal en cultuur heen, te communiceren met diverse kunstenaars van over de hele wereld. Als ‘frags’ definiëren zij gevonden papiertjes, afgescheurde billboards, lapjes stof, boodschappenlijstjes, foto’s en negatieven, weggegooide spullen die een nieuw leven krijgen door een andere kunstenaar die deze ruwe materialen verwerkt als onderdeel van mixed-media collages of schilderijen.
Van het huidige ledenbestand (79 artiesten, werkzaam in 17 landen) zouden 31 leden ingaan op de oproep om in Lier ‘fragswerk’ te presenteren rond een gezamenlijk thema, De deelnemende artiesten komen voornamelijk uit de VS, maar ook uit Argentinië, Mexico, Canada Korea, Japan, Zwitserland, Italië, Frankrijk, Zweden, Iran, Indië en België.
Aan de andere kant staat een groep van 6 Belgische kunstenaars,
Geïnspireerd door het principe van uitwisseling binnen GAP, nodigt FrédériqueRennuit in 2022 Ils lambrichts en Anke Vielfont uit voor een uitwisselingsproject met aangepaste spelregels. Ondanks het feit dat ze elkaar bij aanvang van dit project niet of amper kenden, wisselen ze geen vondsten uit maar fragmenten van hun eigen werk. Deze ‘frags’ worden vervolgens in alle vrijheid geïntegreerd in hun persoonlijk oeuvre, hiermee als kunstenaar een bijzondere communicatie zonder woorden op gang zettend, die hen al snel ook als mens dichter bij elkaar zou brengen.
Na de exporeeks ‘O VER’ (oa bij Galerij Artisjok te gast) zetten de 3 hun uitwisselingstraject in 2023 verder met 3 nieuwkomers : Eline Ouwendijk, Ingrid Westhovens en Marianne Vanherreweghe.
‘Frags & Flarden’ werd een project vol nieuwe uitdagingen.
Verrast door het feit dat deze Belgische kunstenaars voornamelijk werken met frags in 3D, nodigt Carl Heyward, bezieler van GAP, hen uit om samen tentoon te stellen. Met als leidraad ‘de gehavende restanten van dromen’ wisselen de 6 Belgische kunstenaars én de GAP-leden in eigen groep frags uit en zetten zich aan het werk. Eline, Frédérique en Anke zullen hiernaast ook nog tijd vinden om enkele werken te maken met frags ontvangen van GAP.
Deelnemende Belgische kunstenaars
Ils Lambrichts – Eline Ouwendijk – Frédérique Rennuit – Marianne Vanherreweghe – Anke Vielfont – Ingrid Westhovens
Deelnemende leden van het GAP-collectief
Carl Heyward usa
Akiko Suzuki usa/japan
Chaewon Oh korea (3 oprichters van het collectief)
Als opkomend kunstenaar met je werk naar buiten treden is niet eenvoudig. Na een opleiding in een kunstinstelling als de Lierse beeldacademie is de communicatie naar een geïnteresseerd publiek vaak een moeilijk te nemen hindernis, zeker als je er alleen voorstaat. Deze tentoonstelling L’esprit de l’Artiste (van 23 september 2023 tot 29 oktober 2023), georganiseerd door de Vrienden van de Academie, heeft de ambitie een ‘wonderwall’ aan te bieden van talent bij plaatselijke opkomende kunstenaars. Er is een diversiteit te zien aan stijlen, thema’s, technieken, mediums en culturele achtergronden. Daarvoor gingen de Vrienden van de Academie nu reeds voor de 4de keer een samenwerking aan met een galerij en zochten ze naar de juiste ruimte en een breed artistiek netwerk. Galerij Artisjok heeft in Lier en omstreken een stevige reputatie en biedt ons met het voormalige handelspand Esprit in de Antwerpstraat 64 een toplocatie aan in het commerciële hart van Lier. Onder leiding van galerijhouder Peter Everaert en een jury van deskundigen is er een kwalitatieve selectie gebeurd van de ingediende werken. Hij staat ook in voor de presentatie, permanentie (donderdag,vrijdag,zaterdag,zondag van 14 tot 18 uur) en de verkoop in zijn galerij tijdens de twee maanden durende expo. De Vrienden van de Academie kunnen samen met galerij Artisjok een boeiende en inspirerende expo realiseren die een breed publiek en het opkomende talent in onze stad verbindt. De titel van de expo is een knipoog naar het vroegere handelspand van Esprit, maar ook een verwijzing naar de creatieve ‘geest’ van nieuw talent.
Peter Everaert van Galerij Artisjok bracht drie kunstenaressen bij elkaar die wel elk een eigen werkwijze hebben, maar toch in een zelfde mindset kleding ontwerpen en tegelijk rekening houden met de ecologische weerslag van de kledingindustrie. Massa’s mensen zijn nauwelijks begaan met hun overconsumptie van kleren. Overschotten en afgedankte kleren komen bij voorbeeld in massale hoeveelheden in ontwikkelingslanden terecht, waar ze de aarde en het water verontreinigen. Alle drie willen deze kunstenaressen op een andere manier tegen kleding aankijken. Niet alleen komen ze op voor hergebruik en recyclage van materialen, ook maken ze ieder voor zich een transformatie door in hun artistieke bedrijvigheid. En voor alle drie is ‘water’ een element dat de transformatie begeleidt. Water als zuiverend element. De onderdompeling in water symboliseert ook een nieuwe geboorte, een nieuw leven.
De Letse Santa Lacare was uitgekeken op haar maatwerk in de textiel- en kledingsector en heeft zich toegelegd op meer kunstzinnige creaties. Met de artistieke bagage die ze in Londen opdeed ontwerpt ze nu kleding vanuit een nieuwe invalshoek. Ze toont een reeks installaties van draagbare ontwerpen, en daarnaast een fotoshoot van modellen in haar kleding die zich onderdompelen in water.
Lucienne Van Dingenen ontwierp aan de modeacademie reeksen geïnspireerd door ‘yin en yang’ en door de film The birds van Alfred Hitchcock. Die inspireerden haar nu tot een transformatie met hergebruik als belangrijkste statement in haar kledingontwerpen. Ze presenteert een veertigtal unieke gebreide kledingstukken, waaronder heel speciale ‘longsleeve’ arm-warmers. Daarnaast beschildert en hergebruikt ze interieurspullen als flessen en borstbeelden in de kleuren van water. Met allerlei knipsels maakt ze ook collages en posters met golven van water als herkenbaar motief.
De Oekraïense Masha Plokhuta ziet in de desintegratie van de zo bestand geachte innerlijke wereld, onder meer door de oorlog, een stimulans om van binnen uit een nieuwe ontwikkeling te laten aanbreken. Als je alles verliest kan alles ook opnieuw beginnen, en kan er een nieuwe versie van jezelf groeien die je je voordien niet kon voorstellen. In haar veelkleurige, uitbundige ontwerpen kijkt ze naar de wereld met de ogen van iemand die heel bewust opnieuw geboren wordt.
Voor het schoeisel van hun modellen konden de kunstenaressen een beroep doen op de schoenen van de bekende ontwerpster Karin Maas. Een weetje: voor de grote pop opgehangen bij de ingang van de galerij (en op de affiches), gezamenlijk aangekleed door de drie kunstenaressen, stond Peter Everaert model. Op de opening van de tentoonstelling op zaterdag 9 september zullen, als een Tableau Vivant, Peter en zijn vrouw Kristine, een tiental modellen, een dragqueen en de drie kunstenaressen zelf gekleed gaan in hun ontwerpen. En er zal ook water aan te pas komen. Met deze tentoonstelling laat Galerij Artisjok het nieuwe tentoonstellingsjaar met veel enthousiasme op spectaculaire wijze van start gaan.
