Saskia Debaere, actrice en regisseur laat de bezoeker in haar hoofd kijken en genieten van haar hersenspinsels die ze verknipte tot sprookjesachtige werken. Elke collage is een wereld op zich. Elk werk krijgt ook de titel van een lied omdat het leven een lied is…soms een smartlap, soms een schlager, een streepje klassiek of iets pittiger… Fantaseer mee en geniet!
Anneleen E.M.M. Pruvoost (°1980, Kortrijk) is een multidisciplinair kunstenaar die woont en werkt in Gent. Ze studeerde 3D Multimedia aan het KASK Gent en doceerde achttien jaar aan de Kunstacademie SLAC in Leuven. Vandaag is ze docent aan de Academie voor Beeldende Kunst Gent. Haar minimale composities stralen een intense dynamiek uit en balanceren voortdurend tussen harmonie en kracht. Ze speelt met de spanning tussen vlakken, lijnvoeringen, kleuren en texturen en zoekt intuïtief naar de ideale balans. Chaos wordt geordend. Spanning en evenwicht. Het werken in kleine reeksen geeft haar de vrijheid om op een speelse manier kleur, materie en compositie te onderzoeken. Daardoor is haar oeuvre veelzijdig en voortdurend in beweging. Elk werk is een oorzakelijk gevolg, waardoor ze onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Els De Coker (56) is een veelzijdige kunstenaar die werkt met textiel, keramiek, porselein, glas en cortenstaal. Haar werk zoekt de dialoog tussen kwetsbaarheid en kracht, en wordt vaak tentoongesteld op bijzondere locaties zoals kerken en verlaten fabriekspanden. Met een achtergrond in textielontwerp en keramische kunst creëert ze poëtische installaties waarin vergankelijkheid, stilte en menselijke ervaring centraal staan. De spirituele lading van kerkruimtes en de rauwe esthetiek van industriële gebouwen versterken de gelaagdheid van haar werk. Projecten als ‘Op Weg’ en ‘Pelgrims van Hoop’ brengen haar kunst naar plekken vol geschiedenis en resonantie, waar ze bezoekers uitnodigt tot verstilling en verwondering. Els De Coker wordt geprezen om haar verfijnd materiaalgebruik, oog voor detail en vermogen om ruimtes om te vormen tot plekken van bezinning en schoonheid.
Na een hersenbloeding in januari 2023 verbleef Alain Grootaers vier maanden in een ziekenhuis in Málaga. Thuis zocht hij afleiding in zijn vinylcollectie en vond inspiratie in Leonard Cohens ‘Anthem’ en de zin “There’s a crack in everything, that’s how the light gets in.” Dit resoneerde sterk na zijn ziekte, die hem half verlamd achterliet. Hij dook in zijn foto-archief, selecteerde beelden van letterlijke en figuurlijke ‘scheuren’ uit zijn straatfotografie, geïnspireerd door Henri Cartier-Bresson en Robert Doisneau. Dit leidde tot een tentoonstelling in kunstencafé Estraperlo in Málaga (kerst 2023 – Pasen 2024). In Lier plande hij met jeugdvrienden Peter Everaert en Kristine Nauwelaerts een expositie in hun galerij Artisjok. Op vraag van Peter nodigde hij kunstenaarsvrienden uit die ‘bruggen’ bouwen over stijlbreuken of generatiekloven.
Hilde De Wilde
Hilde studeerde aan de academie van Borsbeek in de specialisatie ‘portret’. Ze zoekt in haar werk vaak de confrontatie op tussen het harde en het zachte. Haar schilderijen drukken vaak haar rauwe existentiële strijd uit.
Onlangs koos Sofie Van De Velde ook 4 van haar werken uit voor een expositie in het Zuiderpershuis in Antwerpen.
Dimitri Cools
Dimitri Cools is een veelzijdig Belgisch kunstenaar, residerend in Hongarije. Hij is een onrustige ziel die zich niet laat ketenen, iets dat duidelijk wordt door zijn parcours; Hij was achtereenvolgens eigenaar van een reclame-en brandingbureau, besloot om dat om te ruilen voor de vrijheid van de autosnelweg en werd aldus vrachtwagenchauffeur, tot een levensbedreigende ziekte zijn versnellingspook voor een tijdje in vrijloop besloot te zetten
Cools ontwikkelde een fascinatie voor schrijven; zowel communicatief als inhoudelijk. Zijn uitgangspunt is dat schrijven – letterlijk (hand)schrift – het archetype van grafische kunst is.
Adalbert Gans
Adalbert is van Oostenrijks- Venetiaanse afkomst en is een geadopteerde Antwerpenaar. Adalbert verstaat de kunst om dat wat gebroken is terug heel te maken door samensmelting. Met zijn mix van Oostenrijks en Venetiaans bloed, liet hij zich inspireren door de fascinerende wereld van Muranoglas.
Jan Bosschaert
Jan Bosschaert is een veelzijdige Belgische stripauteur, illustrator en kunstschilder. Al op 16-jarige leeftijd debuteerde hij in het stripblad Robbedoes. Hij studeerde Vrije Grafiek aan het Sint-Lucasinstituut in Brussel en publiceerde in 1982 zijn eerste stripalbum, Icarus. Zijn doorbraak kwam in 1983 met Pest in ’t Paleis, een politieke satire op scenario van journalist Guido Van Meir. Bosschaert is vooral bekend om stripreeksen zoals Sam, Jaguar en De Geverniste Vernepelingskes. Hij exposeert regelmatig in binnen- en buitenland, met werk dat vaak vrouwelijke schoonheid en emotionele diepgang verkent. In 1991 ontving hij de Bronzen Adhemar, de hoogste Vlaamse striponderscheiding, en in 1983 de Provinciale Prijs voor Schilderkunst van Antwerpen. Bosschaert wordt gewaardeerd om zijn humor, vakmanschap en vermogen om met lijnen en kleuren verhalen te vertellen.
Felix Bosschaert
Felix Bosschaert is een illustrator en docent, en zoon van Jan Bosschaert. Hij studeerde in 2018 af aan de Luca School of Arts in Gent, waar hij zich specialiseerde in illustratie en autonoom werk. Met grafietpoeder en potlood creëert Felix een unieke, viscerale stijl die balanceert tussen narratieve illustraties en donkere, gelaagde kunstwerken. Zijn werk, zoals het krantje Mortal Wisdom , werd tentoongesteld op evenementen als Hyperdruk #02 en Rauw Rouw 7. Als docent deelt hij zijn expertise in illustratie, waarbij hij de nadruk legt op storytelling en visuele expressie.
Stef Kamil Carlens Stef Kamil Carlens is een Belgisch multidisciplinair artiest, bekend als muzikant, zanger, componist, producer en beeldend kunstenaar. Hij brak in 1993 door als bassist van dEUS en met zijn eigen band A Beatband, later Moondog Jr. en uiteindelijk Zita Swoon. Met Zita Swoon Group bracht hij tientallen albums uit en speelde honderden concerten wereldwijd, variërend van rauwe blues tot funky escapades. Hij won in 2020 een Music Industry Award voor Beste Muzikant. Als beeldend kunstenaar exposeert Carlens kleurrijke werken en integreert hij kunst en muziek, zoals in zijn residentie in het KMSKA Antwerpen. Zijn werk combineert melancholie en speelsheid, geworteld in een kinderlijke verwondering en wabi-sabi-achtige esthetiek. Stef Kamil slaat met zijn werken de brug tussen muziek en beeldende kunst en sloopt met zijn speelsheid de ernst van een muziekwereld die zichzelf soms wel eens te ernstig dreigt te nemen.
Marco De Jong
Met het werk van de te jong overleden Nederlandse kunstenaar Marco de Jong bewijzen we meteen dat kunst eeuwigheidswaarde heeft en aldus de kloof tussen leven en dood kan overbruggen. Na 3 kunstacademies (Deva grafische academie Den Haag, Aki Enschede en St. Joost Breda) is hij als autodidact verdergegaan en had diverse exposities in binnen- en buitenland. Zijn levenspartner Inez, voor wie Marco’s werk veel troost biedt, wil dit graag continueren.
Wil Quaeyhaegens De laatste veertig, vijftig jaar heeft hij getekend, geschilderd en gespeeld met vorm en kleur. Wat is er belangrijker en leuker dan spelen en creëren? Vorm en inhoud zijn even belangrijk. Imperfectie is een kans, meestal geen mislukking. Wees je grootste criticus, maar ook je grootste fan. Steek hem niet in een hokje. Hokjes zijn klein en eenzaam of gevuld met mensen waarmee je niet in een hokje wil zitten zegt hij. Schilderen is voor hem niet het produceren van een hoop schilderijen maar het nadenken en reageren op zijn leven. Zijn dagboek in beelden.
Helena Wouters Als scheikundige geschoold werkt ze reeds meer dan 30 jaar in het onderzoekslabo van het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium waar ze het erfgoed van zowel de edelmetaalkunst, als de glaskunst en als emails en glazuren onder haar hoede neemt. Omgaan met al deze fantastische kunstwerken wakkerde haar creatieve vingers aan. In september 2014 startte ze de opleiding glaskunst aan het Instituut voor Kunst en Ambacht (IKA) te Mechelen. Ze specialiseerde in het glasblazen. De opleiding gaf haar opportuniteiten om te experimenteren met het glas als artistiek medium en dit gevoed met een wetenschappelijke dimensie. Enerzijds zijn in een aantal creaties de zoektocht naar mogelijkheden van symbiose van metaal en glas uitgewerkt. Anderzijds ligt het mentaal welzijn van de mens haar nauw aan het hart. Dit is uitgewerkt in de kleurenvariaties van de geblazen glazen hersenen geplaatst tussen de meanderende houten takken.
Pé Pieters Pé is een grafisch vormgever uit de Westhoek, die -naast zijn professionele activiteiten- onder pseudoniem en als creatieve uitlaatklep met artistieke fotografie begon. Hij vereert sinds de vroege jaren 90 de esthetische waarde van een vrouw. Hij creëert zorgvuldig een setting waarbij zijn modellen onverwacht een logisch onderdeel vormen. Zijn werk is in
De kunstenaars die we deze keer aan u voorstellen, kiezen materialen vanwege hun specifieke kwaliteiten. Deze zijn van invloed op hoe ze met elkaar en met het oppervlak interacteren.Elk materiaal brengt iets bijzonders in het creatieve proces en het eindresultaat.De materialiteit van de kunstobjecten hebben ook een invloed op de toeschouwer.Het doel, de informatie, het gevoel en de expressie die een kunstwerk creëert, zijn zowel een product van de vorm als van de materie.
Luk Mertens De tentoongestelde werken (ruimtelijke structuren) zijn een onderzoek naar sculptuur en architectuur.Grenzen worden afgetast, telkens met de bedoeling bestaande of traditionele opvattingen in vraag te stellen, ze open te breken, te veranderen.Alle werken gaan uit van de realiteit. Het zijn entiteiten die nog niet bestaan in de fysieke werkelijkheid, maar die alleen in de mentale of conceptuele werkelijkheid voorkomen.Het is een verzameling beelden die een manier van waarnemen verraden, een gevoelsmatige benadering, een plastische vertaling die sterker is dan het reële beeld. Ze hebben een herkenbaarheid die niet specifiek of plaatsgebonden is, ze zijn ontdaan van hun historische of anekdotische waarde en worden daardoor universeel. Ze blijven ‘open’, laten plaats voor het niet-zichtbare, het verborgene en geven de toeschouwer ruimte voor interpretatie. De gebruikte materialen, zoals ijzer, zink, koper, gips, hout, polyester, platen en profielen…, zijn een ode aan het ambacht en het vakmanschap van het bouwen.Elke sculptuur vindt aansluiting bij het materiaal van de onmiddellijke omgeving waarin ze staat. De tentoonstelling vormt zo een dialoog tussen kunst en architectuur.
Bij Karine Gutschoven ligt de focus op werken met gerecycleerde materialen. Papier, plastic, oude stoffen en verven krijgen een nieuw leven in haar expressieve, kleurrijke doeken.Haar werken vertellen verhalen over transformatie, over de schoonheid van het imperfecte en de kracht van hergebruik.Vandaag inspireert haar werk niet alleen, maar draagt ook bij aan een duurzamer bewustzijn. Wat ooit werd afgedankt verandert in haar handen in iets moois en betekenisvol.Haar verhaal is er een van doorzettingsvermogen, liefde en heel veel creativiteit; een bewijs dat echte passie altijd een weg vindt.
Kris Thys laat ons zien hoe materialen die in de afvalberg terecht zouden komen – van Röntgenfoto’s en medisch afval tot resten van bruidskleding en luchtballonnen – kunnen worden gevormd tot krachtige kunstwerken.Haar innovatieve benadering van recycling biedt niet alleen een frisse kijk op de wereld om ons heen, maar roept ook belangrijke vragen op over duurzaamheid en consumptie.Ze volgde een opleiding textielkunst in de academie van Mechelen en een opleiding edelsmeden in het instituut voor Kunst en Ambacht te Mechelen.Authenticiteit, maatschappelijke betrokkenheid en esthetische kracht zijn terug te vinden in haar werken.Kris Thys behaalde verschillende prijzen waaronder de Cultuurprijs Vlaamse Regering tijdens de Biënnale Natura Inspiratus in Meise.
Miniatuur kunstschilderes Diane Meyboom is gespecialiseerd in het schilderen van oude Hollandse grootmeesters zoals Rembrandt van Rijn, Jan Vermeer, Van Eyck en van Dijck maar ook andere grootmeesters zoals Leonardo da Vinci, Michelangelo, Caravaggio en vele anderen. Alles wordt door haar met exact dezelfde pigmenten en technieken, zoals de oude grootmeesters het deden, in 1:12 formaat (of kleiner) geschilderd . De olieverf wordt op linnen canvas of houten paneel aangebracht en krijgt een eigen unieke door Diane handgemaakte lijst.
Paul Breesch (° Rijkel, 1943) Dook in de weefkunst op zoek naar een weg om iets met zijn handen te kunnen creëren als tegengewicht voor de intellectuele uitdagingen in zijn job als wiskundige en bedrijfsleider. Het weven van wandtapijten bood hem de gedroomde combinatie van ambacht en kunst: een samenspel van technische vaardigheden en kunstzinnig scheppingswerk. Concreet betekende dit voor hem spelen met motieven en vooral kleuren, zowel bij het kopiëren van fragmenten van oude tapijten als bij het realiseren van eigen ontwerpen. Wat als een hobby begon werd een full-time levensvervulling op latere leeftijd. Hij vervolmaakte zijn vaardigheden in de Ecole Supérieure Polytechnique in Aubusson. Daar kon hij in een atelier een oud weefgetouw op de kop tikken: een basse-lisse van 2,40 m. Daardoor voelde hij zich in zijn werk letterlijk verbonden met een stukje historische activiteit waarin Vlaanderen zo lang toonaangevend was geweest voordat de know how naar Aubusson verhuisde. Vanaf 2001 bouwde hij zijn eigen weefatelier ‘Labyrint’ uit in het Pompstraatje van het Begijnhof van Lier. In die inspirerende omgeving kon hij naar hartenlust werken, workshops geven en tentoonstellingen opzetten. Daar groeide ook de band met vele passanten, met Lierse kunstenaars en kunstminnenden en met de stad Lier zelf. In 2022 kwam Paul in Lier wonen en verhuisde ook zijn atelier naar zijn woning. Daar loopt het verhaal van ‘draden weven’, van ketting en inslag, onverminderd verder.
Willy Roothooft Geboren in 1946, woont en werkt in Heist-op-den-Berg Opleiding ‘publiciteit en grafiek’ gevolgd aan de Academie van Heist-op-den-Berg Tot heden geëxposeerd in een 40-tal individuele tentoonstellingen en een grote hoeveelheid groepstentoonstellingen Ging tot de covid-19 lockdown jaarlijks op stage naar Carrara, Italië Willy creëert abstracte en abstraherende beeldhouwwerken, meestal in witte of zwarte marmer. Zijn werk is esthetisch geïnspireerd en hij beleeft plezier aan de mooie vorm. Hij zoekt rusteloos in elke steen naar de zuivere vorm om elk beeld een identiteit te kunnen geven. Zijn werk is niet star en komt niet dor of statisch over, maar tracht vitaliteit en beweging uit te stralen. Hij wil het broze en kwetsbare vastleggen in deze ruwe materie.
Je ziet het opeens overal: A.I. art, kunst gemaakt met computers. In de nieuwe tentoonstelling ‘The Inner Bloom’ heeft galerij Artisjok in Lier een klepper in zijn vak kunnen strikken; DDKing (Dieter Deconinck). En of hij voor spektakel zal zorgen! Zelf noemt hij zich een surrealistisch A.I. kunstenaar. Hij brengt technologie, emoties en storytelling samen in hypergedetailleerde, surrealistische kunstwerken. Door wat hij in zijn eigen leven meemaakte matcht hij thema’s als liefde, gelijkheid, mentale groei met de balans tussen mens en technologie. DDKing kreeg meermaals internationale erkenningsprijzen.
Mrac Acrylic Art, zo heet het kunstproject van Marc Janssens. Hij schildert dagelijks met acryl en gaat steeds op zoek naar nieuwe manieren om emoties en intuïtie te vertalen in abstracte kunst. Hij mocht al het beste van zijn werken tonen op Time Square in New York en onlangs in Tokio en Dubai.
De derde goedlachse kunstenaar heet KofiArtist en komt uit Ghana. Met hedendaagse portretten en figuratieve werken, legt hij het accent op de culturele dialoog, over familie, gemeenschap en nationalisme. Hij combineert Afrikaanse stoffen met acryl op doek en viert zo zijn Ghanese culturele erfgoed.
Galerij Artisjok in Lier is vanaf 22 november helemaal in de ban van de meest invloedrijke kunstenaar van de popart; Andy Warhol. Van de bekende Campbell’s soepblikken tot de eigenzinnige portretten van beroemdheden als Marilyn Monroe, Elvis Presley of leden van koningshuizen, iedereen heeft wel eens een werk van hem gezien. De allround kunstenaar Warhol durfde tegen de stroom in, de massacultuur te bespelen.
7 Belgische kunstenaars zijn door galerijhouder Peter Everaert gekozen om hun popart geïnspireerde werken te exposeren.
Ludo Knaepkens gebruikt acryl en olieverf om zijn passie voor old-school motorfietsen, vintage racen en pin-ups te tonen, gecombineerd met muziekteksten, titels van songs en vooral veel humor.
Elena Kiannu geeft dan weer een moderne twist aan haar collectie vol levendige schilderijen en wandtapijten.
Reynout Dekimpe is acteur en miniatuurkunstenaar die samen met filmmaker Robbe Maes creëert . Hun filmische foto’s ‘Welcome to Fieldkapelle’ haalde het zelfs tot in het National Taiwan Museum of Fine Arts. Afbrokkelende gevels, roestige auto’s en vervaagde advertenties vertellen het urenlang rijden tijdens familievakanties en het zoeken naar de juiste weg op de kaart.
Celle Van Haverbeke schildert als een zeefdrukker en brengt kleur per kleur aan. Uitgangspunt is steeds een foto waar veel details worden weggewerkt en vervangen door afbeeldingen die alles een impressionistisch trekje geven in popart-look.
Marc Galle stelt de mens en zijn collectief geheugen op figuratieve manier centraal. Met kleine, uitbundige acryl schilderwerken toont Galle de tekortkomingen van de strevende en onvermijdelijk falende mens.
Edith Krekels wil met wat ze zelf noemt ‘funart’ positiviteit, vrolijkheid en lichtheid brengen in een harde realiteit. Ze is haar eigen muze, steeds op zoek naar nieuwe uitdagingen en technieken en put haar inspiratie uit haar eigen kleurrijke leefwereld.
‘Who the f*** is Andy?’ is een niet te missen afspraak tussen Belgische kunstenaars en de King of popart Andy Warhol.
Van 18 oktober t/m 17 november 2024 van donderdag tot zondag, telkens van 14 tot 18 u.
Eric Vans, opgeleid als reclamefotograaf, verkent de relatie tussen schoonheid en een zeer persoonlijke waarheid. De thema’s in zijn werk zijn vaak duister en melancholisch, voortkomend uit een sentimentele confrontatie met zichzelf. Om deze confrontaties te verfijnen, komt de subtiele “pas de deux” tussen licht en materiaalgebruik duidelijk naar voren, zelfs als het de schoonheid verfraait. Zijn fotografische benadering, gekenmerkt door pure lijnen, is geworteld in zijn achtergrond als reclamefotograaf. Eric Vans’ fotografische acties creëren structuren die misschien niet echt aanwezig zijn, terwijl ze tegelijkertijd de realiteit deconstrueren. De actie en het proces vormen hypothesen die hij in zijn foto’s concretiseert.
Sahir Yerunkar (1979), ook bekend als “Klikoog”, werd geboren in India en groeide op in Mumbai, maar verhuisde al op jonge leeftijd naar België. Hoewel hij van opleiding ingenieur is en ook aan de kost komt als bedrijfsarchitect, weerhield dat hem er niet van om een fotografieopleiding te volgen en uiteindelijk in 2016 een professionele studio uit de grond te stampen (“Klikoog”) in de Antwerpse gemeente Nijlen. In 2019 mocht hij zijn eerste publieke tentoonstelling “About HER” organiseren – in die reeks wou Yerunkar naar eigen zeggen het harde, digitale projectielicht contrasteren met de ultieme organische vorm: die van het vrouwelijk lichaam. Sindsdien timmert hij gestaag verder aan de weg met zijn eigen, hoogst originele vorm van naakt- en portretfotografie: dankzij het gebruik van innovatieve projectie- en belichtingstechnieken wil hij met zijn werk steevast aansluiting vinden bij de grenzen- en tijdloze schoonheidsbetrachting van de beeldende kunsten.
De vernissage, die plaatsvindt op 18/10 om 20u, wordt muzikaal opgeluisterd door Rudy Trouvé (Deus).
VIEWPOINT
Mina Bibari en Haviks Nest
Van 18 oktober t/m 17 november 2024 van donderdag tot zondag, telkens van 14 tot 18 u.
Mina Bibari (°1981) heeft bijna haar hele jeugd doorgebracht in een internaat. Daar heeft ze de basisvormen van een gezicht leren tekenen, wat niet zo evident is, gezien haar spasmen. Mina tekende veelal vrouwenfiguren, met o.a. oorbellen en een halsketting. Voor haar waren ze gerelateerd aan haar moeder, die kort na haar geboorte overleden is. Het zijn allemaal tekeningen in zwart-wit, waarin je steeds dezelfde vormen herkent, maar toch elke keer anders. In haar eigen stijl ontdekte ze later het plezier om te werken met kleur, waarbij ook de achtergronden kleur kregen. Dankzij enkele aanpassingen is het nu mogelijk om zelfstandig te werken met kleurstiften en (water)verf. Tekenen en schilderen zijn langzamerhand een creatieve zelfexpressie geworden. In de tentoonstelling VIEWPOINT zijn zowel haar eerste zwart-wittekeningen, als haar huidige kleurrijke werken te bezichtigen.
Haviks Nest
Dark rose In the evening shade Neve soon Sometimes late I miss you already And as I first Dex your face it was pretty so pretty in this Tiny place. I am haunted By structure in the misty freedom fog and I spread out my wings, dolby thing like a dog. But as your beauty appears through the light of the sun… It Will kill all my ego, no revolver nor gun. The misty shade shadow in our morning bed, we could go out for shading the dawn as we met. And stand silent as soldiers in a far distant land where we breed for the futur say do you understand … say do you understand?
De vernissage, die plaatsvindt op 18/10 om 20u, wordt muzikaal opgeluisterd door Rudy Trouvé (Deus).
Marie Cools is een beeldend kunstenaar die opgroeide aan de nete in Grobbendonk, op haar beurt bracht ze ook vijf kinderen groot in de schittering van het water. De troebele reflecties van de bomen, de glinstering van de zon, de oneindige rimpels die verschijnen bij de kleinste aanraking op het water krijgen al van kindsafaan de aandacht van de kunstenares. Dit soort natuurlijke fenomenen en producten zullen een constante vormen doorheen haar artistieke praktijk.
In haar tienerjaren ontdekte ze de dankbaarheid in het recupuren van materiaal en begint ze al vroeg te experimenteren in het samenbrengen van deze materialen. Met oude stoffen en kledij van haar ouders hermaakte ze unieke en vernieuwende outfits. Hier begint de liefde voor het nieuwe leven geven aan afgedankte materialen. Een manier van werken die nog belangrijker wordt na haar opleiding als beeldhouwer. In dit medium geeft ze volledig de aandacht aan de esthetiek van het verloren materiaal. Ook hier gaat ze aan de slag met oude stukken textiel zoals haaksels, kant, wol en garen die verwijzen naar haar moeder en het ouderlijk huis. Deze materialen krijgen een nieuwe bestemming wanneer ze verwerkt worden met verweerd hout, drijfhout dat aanspoelde op het strand of stukken verroest ijzer die ze langs de weg vindt tijdens de wandelingen met haar man. Verschillende gevonden materialen die ze vaak jaren heeft bewaard giet ze in combinatie met was, verf, touw of epoxy tot nieuwe vormen. Het oude wordt herenigd met het nieuwe en neemt door de verbeelding van Cools haast dierlijke vormen aan.
Als een verzamelaar verenigd ze texturen die een brug trachten te slaan tussen het organische en het menselijke, sporen van ons bestaan. Gevat in sculpturen, tekeningen en textiel brengen haar werken een boodschap van harmonie, fragiliteit en vergankelijkheid. De subtiele interventies door het handwerk creëren nieuwe betekenissen en nodigen de toeschouwer uit deze vervolgens te bewerken.
