In het werk van Mireille Robbe (1962) is een caleidoscoop van ervaringen terug te vinden, een waaier van levenslessen, zoektochten en exploraties. Een zoektocht naar zichzelf, met behulp van haar reiskoffer in het schildersatelier van Maurice Van Saene in Sint-Lucas in Brussel, waar ze studeerde, van het lezen, de intuïtie… Het resultaat is een complex borduurwerk over tastbare dingen en over magische hersenspinsels, over de essentie van het leven, en de dood. Haar werk toont ons het vernuft van de schepping, of van de natuur, die ze in verband brengt met de menselijke psychologie, en zo doet ze ons nadenken over details die ons ontgaan omdat ze schijnbaar vanzelfsprekend zijn. Net zoals de surrealisten vaak van een herkenbare werkelijkheid vertrokken en daarbovenop hun eigen en toch universeel erkende mystiek en erotiek opriepen. Het werk van Mireille Robbe bevraagt de individuatie in een ruimte om (anders) te denken, vertaald in essentiële schoonheid.
Dany Tulkens (1953) is een veelzijdig beeldend artiest. Het schilderen is in de loop van de jaren echter een activiteit in de marge geworden. Meer en meer is hij zich gaan toeleggen op de beeldhouwkunst. Hij situeert zich in de school van Koenraad Tinel en voelt zich bloedsbroeder van de onvergetelijke Roland Rens. Aanvankelijk gebruikte hij uiteenlopende materialen om vorm te geven aan zijn beelden. Uiteindelijk is hij zich echter gaan toespitsen op sculpturen van geslagen en gelast brons, de ‘taille direct’-techniek, die een specifieke technische kennis en vaardigheid vereist. Die houdt ook in dat er van elk werk slechts één exemplaar is. Elk beeld krijgt zo ook zijn eigen, unieke verhaal.
De irrealistisch en surrealistisch aandoende beelden van Dany Tulkens zijn figuratieve abstracties van een alternatieve realiteit. Vergelijk ze met de verbluffende microscopische uitvergroting van een bekend object of klein dier, die een zeker vervreemdend zicht erop teweegbrengt. Maar evenzeer neemt Dany Tulkens zo de eigenheden van de mens onder de loep en vergroot ze uit.
